Η Κατερίνα Ραμματά είναι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να μας εισαγάγει στον κόσμο της Παιδοχειρουργικής, έναν κόσμο που όλοι οι γονείς οφείλουν να γνωρίζουν ώστε να κρίνουν πότε μια επίσκεψη στον παιδοχειρουργό είναι απαραίτητη.
Ο παιδοχειρουργός είναι ο γενικός χειρουργός των παιδιών. Μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα που χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης και αφορούν στο γαστρεντερικό σύστημα, στους πνεύμονες, στο πρόσωπο, στο αναπαραγωγικό σύστημα, στο ουροποιητικό σύστημα. Ασχολείται, εν γένει, με όλα τα συστήματα εκτός του ωτορινολαρυγγολογικού, των ορθοπεδικών προβλημάτων, της καρδιάς και του κεντρικού συστήματος και απευθύνεται στην ηλικιακή ομάδα που ξεκινά από τη γέννηση του παιδιού μέχρι και τα 16 έτη. Τα συχνότερα προβλήματα, που καλείται να αντιμετωπίσει, είναι η κρυψορχία, η βουβωνοκήλη και οποιαδήποτε μορφής κήλη, όπως ομφαλοκήλη, υδροκήλη,φίμωση, σκωληκοειδίτιδα, καθώς και επείγοντα περιστατικά σχετικά με οποιοδήποτε είδος τραύματος.
Ένα παιδί μπορεί να παρουσιάσει και σοβαρότερες ασθένειες στο πλαίσιο της Παιδοχειρουργικής, όπως είναι οι συγγενείς διαμαρτίες, δηλαδή τα προβλήματα με τα οποία γεννιέται. Ο αριθμός αυτών των ανωμαλιών είναι πολύ μεγάλος. Κάποιες από αυτές είναι πολύ σοβαρές και θανατηφόρες. Από τις πιο συχνές αυτού του είδους ανωμαλία, αλλά και πού σοβαρή, είναι ο υποσπαδίας. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που αφορά στην ουρήθρα των αγοριών, η οποία δεν διεκβάλλει στο φυσιολογικό σημείο και το εξωτερικό στόμιο είναι χαμηλότερα απ’ ό,τι κανονικά. Είναι μια βαριά ανωμαλία με δύσκολη αντιμετώπιση. Εδώ έγκειται και ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς κάποιοι παιδοχειρουργοί, χωρίς να έχουν εξειδικευμένες γνώσεις, χειρουργούν τα παιδιά ανεπιτυχώς με αποτέλεσμα να χρειάζεται να χειρουργηθούν και άλλες φορές, ώστε να λυθεί το πρόβλημα.
Μία άλλη μεγάλη ομάδα, επίσης δύσκολη στην αντιμετώπισή της, είναι κάποιοι όγκοι που εμφανίζουν τα παιδιά, επίσης από τη γέννησή τους, χωρίς να μπορεί να υπάρξει πρόληψη. Σ’αυτές τις περιπτώσεις σχεδόν ποτέ δεν υφίσταται άλλη λύση πέραν του χειρουργείου. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που επιδέχονται συντηρητικής αντιμετώπισης και παρακολούθησης, αλλά και αυτές κάποια στιγμή θα χρειαστούν χειρουργική αντιμετώπιση. Η μόνη περίπτωση στην Παιδοχειρουργική στην οποία μπορεί να υπάρξει πρόληψη, η οποία μάλιστα πρέπει να προέρχεται από την πολιτεία και εν γένει από την διαπαιδαγώγηση, είναι τα τραύματα, τα εγκαύματα και τα ατυχήματα που αποτελούν και τον πιο συχνό λόγο επίσκεψης στον παιδοχειρουργό. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η χρήση πρώτων βοηθειών, που πρέπει να γνωρίζουν όχι μόνο οι γονείς αλλά και οι φορείς που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά, όπως οι παιδικοί σταθμοί, παιδότοποι, μπορεί να βοηθήσει ώστε να αποφευχθούν τα σοβαρά τραύματα.